Έχω καιρό να γράψω το ξέρω,ας το κάνω λοιπόν με μικρά αργά,σταθερά βήματα.Από δω και πέρα,θα γίνω πολυγραφότατος.Ο λόγος;Θα τον αναλύσω σε επόμενη ανάρτηση.
Γράφω σήμερα για να πω κάτι που μου συνέβη σήμερα.Θα κάνω μια μίνι αναδρομή σε δύο πραγματάκια που έχουν συμβεί.
1)Βρήκα δουλειά και τα άτομα με τα οποία συνεργάζομαι δεν είναι και ότι καλύτερο και δημιουργούν προβλήματα.Όχι σε μένα μόνο,γενικά.
2)Πριν μερικές μέρες ήρθαν κάτι πελάτες με προβλήματα όρασης,όχι τύφλωση,βλέπουν,απλά όχι καλά,δεν ξέρω τι ακριβώς.Η αλήθεια είναι ότι τη μέρα εκείνη που τους είδα ένιωσα θλίψη,αλλά ήμουν σίγουρος ότι μετά από 2 λεπτά θα το ξεχάσω και θα βυθιστώ πάλι στα προβλήματα της καθημερινότητάς μου.Όπως κι έγινε.Αυτοκριτική για το συγκεκριμένο σκηνικό σε επόμενη ανάρτηση.
Πάμε λοιπόν στο σήμερα.Κλασσικά,προβλήματα εγώ στη δουλειά κι ενώ περπατάω σκυθρωπός για τη δουλειά,συναντάω τους άνωθι αναφερμένους(δεν ξέρω αν είναι σωστό,αλλά δεν πειράζει) πελάτες,με τα προβλήματα όρασης.Περπατάω από δίπλα σκυθρωπός και μου σκάνε ένα απίστευτα εγκάρδιο χαμόγελο και με χαιρετάνε.Τους χαιρετάω κι εγώ χαμογελώντας και συνεχίζω το δρόμο μου χαμογελαστός.Όσο το σκέφτομαι όμως τόσο τσατίζομαι.Γιατί ρε γαμώτο,ένας άνθρωπος που τραβάει τέτοια ζόρια στη ζωή του καταφέρνει και είναι τόσο καλός και γλυκός με τους αλλούς και δη με εμένα που ουσιαστικά είμαι ένας ξένος και δεν έχω κάνει τίποτα για αυτούς και από την άλλη υπάρχουν τα ας πούμε ζώα,αν και το θεωρώ προσβολή για τα ζώα,τα οποία με ξέρουν,υποτίθεται ήμασταν φίλοι,τους έχω στηρίξει εμπράκτως και όμως είναι τόσο αχάριστοι και κακοί και το μόνο που κάνουν είναι να προκαλούν την αποδοκιμασία των γύρω τους για τη συμπεριφορά τους;
Δε θα πω περισσότερα για τις παραπάνω βδέλλες,πολύ σημασία έδωσα.Απλά θέλω να πω μέσα από δω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους αυτούς που ενώ έχουν τόσο σοβαρά προβλήματα,καταφέρνουν να είναι καλοί κι ευγενικοί με έναν ξένο που δεν τους έχει προσφέρει τίποτα κι όμως παραμένουν άνθρωποι με αξιοπρέπεια,ευγένεια και ήθος κι εύχομαι ειλικρινά να βρουν ένα τρόπο να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
Γράφω σήμερα για να πω κάτι που μου συνέβη σήμερα.Θα κάνω μια μίνι αναδρομή σε δύο πραγματάκια που έχουν συμβεί.
1)Βρήκα δουλειά και τα άτομα με τα οποία συνεργάζομαι δεν είναι και ότι καλύτερο και δημιουργούν προβλήματα.Όχι σε μένα μόνο,γενικά.
2)Πριν μερικές μέρες ήρθαν κάτι πελάτες με προβλήματα όρασης,όχι τύφλωση,βλέπουν,απλά όχι καλά,δεν ξέρω τι ακριβώς.Η αλήθεια είναι ότι τη μέρα εκείνη που τους είδα ένιωσα θλίψη,αλλά ήμουν σίγουρος ότι μετά από 2 λεπτά θα το ξεχάσω και θα βυθιστώ πάλι στα προβλήματα της καθημερινότητάς μου.Όπως κι έγινε.Αυτοκριτική για το συγκεκριμένο σκηνικό σε επόμενη ανάρτηση.
Πάμε λοιπόν στο σήμερα.Κλασσικά,προβλήματα εγώ στη δουλειά κι ενώ περπατάω σκυθρωπός για τη δουλειά,συναντάω τους άνωθι αναφερμένους(δεν ξέρω αν είναι σωστό,αλλά δεν πειράζει) πελάτες,με τα προβλήματα όρασης.Περπατάω από δίπλα σκυθρωπός και μου σκάνε ένα απίστευτα εγκάρδιο χαμόγελο και με χαιρετάνε.Τους χαιρετάω κι εγώ χαμογελώντας και συνεχίζω το δρόμο μου χαμογελαστός.Όσο το σκέφτομαι όμως τόσο τσατίζομαι.Γιατί ρε γαμώτο,ένας άνθρωπος που τραβάει τέτοια ζόρια στη ζωή του καταφέρνει και είναι τόσο καλός και γλυκός με τους αλλούς και δη με εμένα που ουσιαστικά είμαι ένας ξένος και δεν έχω κάνει τίποτα για αυτούς και από την άλλη υπάρχουν τα ας πούμε ζώα,αν και το θεωρώ προσβολή για τα ζώα,τα οποία με ξέρουν,υποτίθεται ήμασταν φίλοι,τους έχω στηρίξει εμπράκτως και όμως είναι τόσο αχάριστοι και κακοί και το μόνο που κάνουν είναι να προκαλούν την αποδοκιμασία των γύρω τους για τη συμπεριφορά τους;
Δε θα πω περισσότερα για τις παραπάνω βδέλλες,πολύ σημασία έδωσα.Απλά θέλω να πω μέσα από δω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους αυτούς που ενώ έχουν τόσο σοβαρά προβλήματα,καταφέρνουν να είναι καλοί κι ευγενικοί με έναν ξένο που δεν τους έχει προσφέρει τίποτα κι όμως παραμένουν άνθρωποι με αξιοπρέπεια,ευγένεια και ήθος κι εύχομαι ειλικρινά να βρουν ένα τρόπο να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου